De uitdagingen van werken met ouders bij vechtscheiding

Gesprekken met ouders bij vechtscheiding of verstoorde oudercommunicatie kunnen intens zijn. Ik weet er alles van! Nee, het is niet wat jij denkt. Niet alleen als therapeut, maar ook als moeder weet ik dat gesprekken met of áls gescheiden ouders intens en complex kunnen zijn. Er spelen zoveel verschillende belangen mee, verschillende fasen van rouwproces, uiteenlopende communicatiepatronen, oude dynamieken en patronen van de relatie en nog veel meer. Er zijn zoveel factoren die een rol spelen en zoveel onderliggende oorzaken voor een verstoorde oudercommunicatie. Maar stop...

het maakt eigenlijk geen zak uit

wat de reden is dat de oudercommunicatie moeizaam verloopt. Feit is dat het voor jou als professional slopend kan zijn én een enorme uitdaging om door te dringen tot ouders. Laat staan hen in beweging te krijgen en veranderingen te bewerkstelligen in de communicatie om tot een constructieve hernieuwde oudercommunicatie te komen. Dus op de eerste plaats: Zorg goed voor jezelf! Bewaak je grenzen. Wees duidelijk in jouw voorwaarden qua o.a. tijd, bereikbaarheid en communicatie. Geef bij de start aan wat voor jou acceptabel is en waar de ondergrens ligt om je werk uit te voeren op een manier waar jíj je goed bij voelt. Ik adviseer je om open te communiceren en dit meteen vanaf het begin kenbaar te maken. Zo voorkom je (het gevoel van) bondjes vormen. Jij bepaalt de grens. Behoud de regie. Als er zoveel verandert, zullen ouders op zoek gaan naar houvast en grip. Dit kan resulteren in het trachten te krijgen van regie over het traject of gesprek. Een duidelijk kader vanaf het begin is een goede voorwaarde voor zorgen voor jezelf én ouders.

'Own your shit'

Mijn ervaring als therapeut:

Als therapeut heb ik veel oudergesprekken begeleid. Vaak was het onverwerkt verdriet of pijn die al in de relatie ontstaan was of die zelfs tot de breuk geleid heeft, waardoor de communicatie zeer moeizaam verliep. Ik heb de instelling: 'Own your shit' en draag dat ook uit aan ouders. Omdat ik eigenaarschap voor je eigen proces ambieer. Maar wat ik vaak om me heen zag gebeuren bij collega professionals is dat ze bijna met een gestrekt been erin gingen en ouders aanspraken op hun verantwoordelijkheden. Ja, ik ben het met je eens dat ouders verantwoordelijkheid moeten dragen voor hun eigen aandeel en proces. MAAR, ook zij hebben een proces, zitten midden ín dat proces. Daar moet ook aandacht voor zijn. Dus; Zie de ouder in zijn pijn. En spreek hem daarna aan op zijn verantwoordelijkheid. Als je de stap 'zien in zijn pijn' overslaat, garandeer ik je dat je weerstand krijgt.

Ik ga op stoer, zodat mijn 'ex' me niet kwetsbaar ziet

Mijn ervaring als gescheiden moeder:

Toen ik een jaar geleden ging scheiden, voelde ik me kwetsbaar. Zoals Sloompje Slak die naakt is zonder zijn vertrouwde huis, omdat het huis in 2-en gebroken was. Ik wist niet waar mijn toekomst naar toe zou leiden, waar ik zou komen te wonen, hoe mijn kinderen er mee om zouden gaan. Maar ook over onze onderlinge verstandhouding had ik zorgen. Zou de man waar ik 14 jaar mijn leven mee gedeeld had, nog aardig tegen me doen? Zou een scheiding een definitieve, harde breuk worden of zouden we elkaar nog altijd het beste en geluk gunnen? 

Laat ik mijn tranen en verdriet over dit afscheid zien, of ga ik op stoer, zodat mijn 'ex' me niet kwetsbaar ziet? Dat is immers iets wat in een relatie thuis hoort en die was ten einde... Of kan dat nog altijd? Kun en mag je samen huilen om het toekomstbeeld waar je samen afscheid van neemt? Het toekomstbeeld wat niet meer zal komen. Het is zoeken. En geloof me... ik ben therapeut, heb zelfs een boek geschreven over scheiding (lang voordat mijn eigen scheiding in beeld was), maar ook ik vond het pittig. Ik ben als mens en als hulpverlener geduldig en begripvol, dat heeft me veel gebracht in de oudercommunicatie, maar dan nog ben ik echt niet altijd de vriendelijke, begripvolle en aardige versie van mezelf geweest. Weet je wat ik wel was? Mens. Niet perfect dus. Of nou ja, wellicht juist perfect door de imperfectie. Laveren tussen opkomen voor je eigen belangen/wensen en die van je ex-partner (dan heb ik het nog niet eens over die van je kinderen) bleek best een uitdaging.

meer begrip voor gescheiden ouders

Waar ik voorheen als hulpverlener wellicht wat snel irritatie voelde en dacht; 'get your shit together', zag en ervaarde ik het nu vanuit de andere kant. Als ouder merkte ik hoe pittig het is om alle ballen hoog te houden. Voor je kinderen én jezelf te zorgen tijdens zulke grote veranderingsprocessen; een immens ingrijpende levensgebeurtenis. Pffff...

Het gescheiden moeder worden, heeft ervoor gezorgd dat ik meer begrip heb voor de positie van gescheiden ouders.

Als ervaringsdeskundige therapeut én moeder heb ik dan ook een aantal waardevolle adviezen voor je!

 'horen' ouders elkaar niet goed?

Ga op zoek naar het verhaal áchter het verhaal.

Lieve collega,

1. Zorg goed voor jezelf: Bewaak je grenzen. Wees duidelijk in tijd, bereikbaarheid en communicatie. Mijn advies; transparante communicatie. Voorkom bondjes en behoud de regie.
2. Maak het jezelf gemakkelijk; maak gebruik van visuele communicatie: Communicatie kan op veel manieren. Veel ouders kunnen bij verbale communicatie afstand bewaren, eromheen draaien, je van de kern wegleiden. Vaak zag ik dat één ouder verbaal sterk was en de ander minder. Dan sneeuwde de één onder en vielen ouders vaak terug in oude patronen van 'harder schreeuwen' om gehoord te worden als compensatie voor beperkte verbale communicatievaardigheden. Door gebruik te maken van visuele communicatiemiddelen kun je gezamenlijk je blik richten op iets dat op tafel staat of ligt. Bijkomend voordeel; ouders hoeven niet elkaar aan te kijken én niet direct/de hele tijd naar jou. Dat zorgt voor emotionele veiligheid. Iets wat essentieel is! Voor kinderen zijn we ons daar vaak van bewust, maar juist ook voor gescheiden ouders is dat cruciaal.
3. Zie de ouder in zijn pijn: Zorg voor emotionele veiligheid door ouders écht te zien, te horen en vervolgens op hun verantwoordelijkheid aan te spreken. Draag als therapeut het principe 'Own your shit' uit, maar besef dat ouders ook een proces doormaken. Help ouders bij het doorlopen van dit proces door empathisch te zijn en vervolgens op hun verantwoordelijkheid aan te spreken.
4. Leer ouders 'Gescheiden Ouders' te zijn: Als je ze aan de hand neemt en uitleg geeft over de impact van hun rol als ouders op hun kinderen bij het proces van scheiding (daarover meer in een andere blog) in de vorm van psycho-educatie, dan kom je een heel eind. Ook ouders zijn aan het leren hoe ze gescheiden ouder moeten zijn.
5. Werk aan structuur en overzicht: Creëer samen met ouders structuur en overzicht. Een scheiding is een grote verandering en ouders hebben vaak behoefte aan houvast en grip. Dit kan je als professional bieden door het proces stapsgewijs aan te gaan en overzichtelijk te maken.
6. Oordeel niet: Het is verleidelijk om snel conclusies te trekken wanneer je te maken hebt met gescheiden ouders die in een conflict verwikkeld zijn. Misschien zie je bepaalde gedragingen die je als onredelijk of onbegrijpelijk beschouwt. Maar wees voorzichtig met het oordelen over de situatie van anderen. Iedereen heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen pijn en zijn eigen manier om met moeilijke situaties om te gaan. Wat voor jou vanzelfsprekend lijkt, kan voor een ander een enorme uitdaging zijn. Oordeel dus niet over hoe een gescheiden ouder zich gedraagt, maar probeer in plaats daarvan empathie te tonen en te begrijpen wat er echt aan de hand is. Luister naar hun verhaal en erken hun gevoelens.

Ik hoop dat ik je met mijn kennis, adviezen en ervaringsverhalen heb mogen inspireren en vertrouwen heb gegeven dat werken met gescheiden ouders bij Vechtscheiding écht met plezier kan en minder gesprekken makkelijker en speelser kunnen!

behoefte aan verdieping of specialisatie?

Scheiding als een kans om te groeien, te leren en te ontwikkelen. Dat gun ik alle ouders, maar ook jou! Groei in je rol als professional. Werken in dergelijk complexe systemen vraagt een specialistische aanpak. Maar...'It doesn't have to drive you crazy'. Sta je net voor dat punt? Dan snelt Sloompje je te hulp. Nou ja, het is en blijft een slak. Via onderstaande knop kom je in slakken-tempo bij onze trainingen.