Vaderdag is een dag die in het teken staat van waardering en dankbaarheid voor vaders. Het is een dag waarop kinderen hun vader in het zonnetje zetten en samen mooie herinneringen maken. Helaas is dit niet voor alle kinderen mogelijk, vooral niet voor diegenen wiens ouders verwikkeld zijn in een vechtscheiding. De realiteit waarin een moeder haar kind verbiedt om zijn vader te zien op Vaderdag, is hartverscheurend. Dit wordt nog schrijnender wanneer we bedenken hoeveel mensen hun vader moeten missen omdat hij niet meer leeft en zij niets liever zouden willen dan nog één keer hun vader te bezoeken.
"Mama, morgen is het Vaderdag, mag ik dan naar papa?" - "Nee!"
Deze woorden raken diep. Voor een kind is het onbegrijpelijk waarom het zijn vader niet mag zien op een dag die speciaal voor hem is. Dit soort situaties kunnen een blijvende impact hebben op de emotionele ontwikkeling van het kind. Het kind kan zich verscheurd en verward voelen, gevangen tussen de loyaliteit aan beide ouders.
Wat kun jij doen als je dit in je omgeving ziet?
Spreek je uit! Durf je mening te delen en een ander perspectief te bieden. Het kind heeft jouw steun nodig. Het is niet in staat om de beslissingen van zijn ouders te overruled.
Normaliseer de situatie: Laat de ouder die de omgang niet toestaat of als onbelangrijk afdoet, zien dat dit niet normaal is. Dit kan op een respectvolle manier door een normaal beeld naast de huidige situatie te leggen. Schets hoe jij het zou doen of verplaats je in de andere ouder en stel de vraag: "Hoe zou jij je voelen als je kind je niet mag zien op Moederdag?"
Door te benadrukken dat het ontzeggen van omgang met de vader op Vaderdag impliciet zegt dat papa niet belangrijk is, en daarmee 50% van het KIND NIET BELANGRIJK IS, kan helpen de ouder te laten inzien wat voor boodschap ze overbrengen op hun kind.
De impact van loyaliteitsconflict
Het kind komt in een loyaliteitsconflict terecht wanneer het gedwongen wordt te kiezen tussen ouders. Dit kan leiden tot ernstige emotionele schade en een verstoorde relatie met één of beide ouders. De biologische band met beide ouders is fundamenteel voor het kind, aangezien het zijn bestaansrecht aan hen ontleent. Zonder hen zou het er niet zijn. Dit is een essentieel aspect dat niet over het hoofd mag worden gezien.
Help het kind
Als praten met de ouder niet helpt, neem dan zelf initiatief als je een belangrijke rol speelt in het leven van het kind. Regel een ontmoeting met papa, maak samen een kaartje, of zorg voor een andere vorm van contact. Hoewel dit niet hetzelfde is als een fysieke ontmoeting, kan het kind op deze manier toch zijn waardering en liefde uiten. Maar eigenlijk zijn dat allemaal slappe aftreksels en doe ik daarmee afbreuk aan mijn eigenlijke standpunt. Ik vind namelijk dat, wat voor shit jij en je ex-partner ook samen hebben, je kind ALTIJD op VADERdag, zijn VADER moet kunnen zien.
Mijn ervaring als dochter
Voor je kind is het fysiek nog mogelijk om papa te zien. Voor mij niet meer. Weet je hoe zeer ik ernaar verlang mijn vader nog een keer te zien, vast te kunnen houden, iets leuks te doen, een ritje naar Duitsland te maken naar zijn favoriete winkel. Ik kan geen nieuwe herinneringen meer creëren of hem op Vaderdag bezoeken. De dood heeft voor een afstand gezorgd die niet meer te overbruggen is. Maar ook na de dood blijft hij mijn vader. Was voor zijn overlijden onze relatie altijd perfect, liefdevol en open? Nee, zeker niet. Was hij de perfecte vader? Nee, of misschien wel want het was/is MIJN vader, de enige echte.
Mijn Ervaring als Gescheiden Moeder
Mijn voorbereidingen voor vaderdag zijn ook in volle gang;
'As we speak' staat er een tas vol met cadeautjes in hartjespapier klaar voor vaderdag. Niet omdat de hartjes nog staan voor de liefde voor mijn ex-man, maar wel voor de liefde die mijn kinderen voor hun vader voelen. En zelfs voor de waardering en genegenheid die ik voel voor mijn ex-man als vader van mijn kinderen. Hij verdient het om in het zonnetje gezet te worden. Zonder hem waren mijn twee prachtige dochters niet in mijn leven geweest. Daar ben ik hem dankbaar voor. Ik ben dankbaar voor het feit dat we voor elkaar, uit naam van en samen met onze dochters, een cadeautje kopen. Daarmee geven we onze kinderen het gevoel dat ze normaal zijn, net als alle andere kinderen die geen gescheiden ouders hebben, en een cadeautje voor Vaderdag kopen. Het gaat niet om een groots cadeau, maar om het gebaar, de aandacht die eraan besteed is.
En weet je wat ik nog meer voel? Trots. Op mezelf, op ons; dat we als gescheiden ouders omgaan met elkaar op de manier waarop we dat doen. De ene keer vloekend over elkaars acties (achter de schermen), de andere keer samen een ijsje eten, met bonuspapa en -kids, als afsluiting van de dansvoorstelling van onze dochter. Met ups en downs, met ergernissen en momenten van waardering. Maar bovenal met wederzijds respect en waardering.
lieve gescheiden mama's,
Zet je kind voorop.
Bedenk hoe het voor jou zou zijn als je je vader nooit meer zou kunnen zien.
Geef je kind de ruimte om op Vaderdag bij zijn of haar vader te zijn.
Bij voorkeur fysiek, maar als dat echt niet kan, zoek dan naar een andere manier.
Laat jouw persoonlijke ervaringen, pijn en frustraties de band tussen vader en zoon/dochter niet in de weg staan.
Vaderdag is een dag voor verbinding en waardering, niet voor verdeling.
Gun je kind de kans om zijn vader te eren en de helft van zijn bestaan te erkennen.
Dat is een cadeau dat veel verder reikt dan één enkele dag per jaar.
Claudia
Therapeut, auteur én Gescheiden mama